802

ผลการฝึกการผ่อนคลายต่ออาการคลื่นไส้ขย้อนและอาเจียนในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่ได้รับเคมีบำบัด

-

1.ดวงกมล แสนสุโพธิ์

บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น

2542

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง เพื่อศึกษาผลการฝึกการผ่อนคลายต่อการคลื่นไส้ ขย้อน อาเจียน ในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่ได้รับเคมีบำบัด โดยใช้กรอบแนวคิดทฤษฎีความเครียดของ Hans Selye และแนวคิดการผ่อนคลายของ Benson กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่ได้รับการรักษาด้วยเคมีบำบัด ณ หอผู้ป่วย 5 จ. โรงพยาบาลศรีนครินทร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ซึ่งมารับการรักษาระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงเดือนธันวาคม 2541 จำนวน 20 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 11 คน และกลุ่มควบคุม 9 คน โดยกลุ่มทดลองเป็นกลุ่มที่ได้รับการฝึกการผ่อนคลายแบบ Benson’s Respiratory One Method การฝึกการผ่อนคลายแบบ Benson’s Respiratory One Method ของ Cathie E. Guzzetta (1989) เป็นวิธีฝึกเพื่อให้ร่างกายเกิดปฏิกิริยาผ่อนคลาย มีพื้นฐานจากากรฝึกสมาธิ ซึ่ง สุจิตรา เหลืออมรเลิศ และปัญญากรณ์ ชุตังกร (2536) นำมาแปลและบันทึกเทปไว้ ใช้เวลาครั้งละประมาณ 20 นาที ผู้ป่วยในกลุ่มทดลองได้รับการฝึกการผ่อนคลายจากผู้วิจัยขณะอยู่ โรงพยาบาล 3 ครั้ง และฝึกต่อขณะอยู่ที่บ้าน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล และข้อมูลเกี่ยวกับการรักษา และแบบวัดอาการคลื่นไส้และอาเจียนของโรเดส (The Rhodes Index of Nausea and Vomiting Form II) ซึ่งแปลเป็นภาษาไทยโดย รัชนี นามจันทรา (2535) นำมาหาความเที่ยงโดยใช้สถิติอัลฟาครอนบาช (Cronach’s alpha coefficient) ได้เท่ากับ 0.85 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ t-test ผลการวิจัยพบว่า ผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่ได้รับการฝึกการผ่อนคลาย มีอาการคลื่นไส้ ขย้อน และอาเจียนไม่แตกต่างจากผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่ไม่ได้รับการฝึกการผ่อนคลาย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงบรรยายเกี่ยวกับความรู้สึกของผู้ป่วยในกลุ่มทดลองต่อการฝึกการผ่อนคลายพบว่า ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีความรูสึกที่ดีต่อการฝึกการผ่อนคลายเพราะวิธีฝึกง่าย ทำให้จิตใจสงบ และไม่รู้สึกทุกข์ทรมานจากอาการคลื่นไส้ ขย้อน และอาเจียนเหมือนที่ผ่านมา

อ้างอิง :Reference